Danışmanımı uzun zamandır tanırım. Alanında da yetkindir. Fakat çeşitli nedenlerden dolayı benimle ilgilenemediği çok oldu. Kendisini sever, sayarım ancak doğruları söylemek gerekir. Çoğu şeyi kendim yapmak zorunda kaldım. Bu 1 yıl boyunca neredeyse hiç evden çıkmamama, dolayısıyla psikolojik problemlere, sosyal hayatımın ölmesine vb. neden oldu, fakat elimden de başka bir şey gelmedi.
Bunları niye anlatıyorum? Delirmedim mi, delirdim. Kızdığım zamanlar oldu. Çünkü hocam her şeyi dört dörtlük istiyordu. Fakat gerekli mentorluğu yapmıyor, yahut çok geç yapıyordu. Seçenekler kısıtlı, danışman değiştirmek çok sorunlu bir süreç. Hocayı beklersen zaten 2 yılda bitme ihtimali yok. Arı gibi çalıştım, her şeyi kendim öğrendim, sürekli okudum, gece yarılarında uykumdan uyanıp, kafama takılanlara baktım. Affedin, tuvalette bile kendi hipotezlerimi eleştirdiğim anlar oldu.
Şimdi tezimi okuyorum, hatalar yok mu var. Her cümle üzerine dakikalarca düşünmeme, atıfı direk almayıp, atıfın atıfının atıfına gitmeme vb. rağmen. Ancak hatasız tez olmuyor. Hocam bu kısmı eklemeyelim koymayalım dediğim halde eklediğimiz, şu an hala hiç içime sinmeyen ancak üzerine hocamla tartışsam işlerin en az 2 ay uzayacağı bölümler var.
Ne yapmalısınız? İntihal yapmayın, o çok önemli. Araştırın, öğrenin. En iyiyi değil, mümkün olan en iyiyi yapmaya çalışın. Hocanıza saygısızlık etmeyin. Aksi halde olan bizlere oluyor çünkü.
Başarı, sabır ve şans dilerim.
